Al sinds ik klein ben volg ik Feyenoord. Wedstrijden, nieuws, geruchten, de stadiondiscussie: de club gaat me aan het hart. Het is niet zo dat Feyenoord mijn leven totaal beheerst, maar de club maakt er absoluut onderdeel van uit. Totdat in de lente van dit jaar het hele circus rondom het voetbal tot stilstand komt. Maar niet alleen het voetbal, het gehele openbare leven kwam stil te staan.
Dat stilstand niet altijd tot achteruitgang leidt weet ik sinds kort. Ik ging door de lock down namelijk wat boeken in mijn kast herlezen, luisterde naar wat podcasts van divers pluimage en bedacht me opeens: hoe tof zou het zijn als ik een podcast begin waarin ik het voorlezen van boeken combineer met Feyenoord? De corona was voor mij opeens een kans om mijn energie en tijd in iets geheel nieuws te stoppen en creatief te gaan ontdekken: het maken van een podcast. Maar ik had geen idee hoe.
In deze blog leg ik uit hoe ik gestart ben en welke Feyenoorders daar een positieve rol in speelden. Want zonder de 15 enthousiaste Feyenoord-supporters die kwamen voorlezen, had de Feyenoord BoekenCast überhaupt nooit bestaan!
Het concept
De kern van de podcast was mij al snel duidelijk: Feyenoord-supporters kiezen het mooiste fragment of hoofdstuk uit een boek dat hen aanspreekt en lezen dat voor. Mijn verwachting was: dan krijg je in tien minuten de mooiste verhalen over onze club naar boven. De eerste vijf minuten zijn voor de introductie van de gast en het bespreken van waarom een specifiek hoofdstuk zo aanspreekt; de laatste vijf minuten wordt er dan daadwerkelijk voorgelezen. Al snel bleek die tijdsinschatting ijdele hoop.
De eerste opname deed ik met Frans Reichardt, een geweldig verhalenverteller met niet alleen verschillende Feyenoord-boeken in zijn kast, maar met ook een bijzonder wandbord aan de muur. Hij had een prachtig verhaal, leidde het in met “ja, het wordt nu wel een beetje opa-vertel-eens hoor” en nam mij mee in zijn avontuur waarin een boek uit 1969 wordt gecombineerd met het wandbord dat Feyenoord-voorzitter Cor Kieboom ooit aan Ajax heeft gegeven. Na afloop van ons gesprek keek ik naar de tijd: ruim 20 minuten. Oeps.
De gast krijgt de ruimte
Snel daarna spreek ik Bert Tielemans en zit ik te genieten van zijn ode aan Willem van Hanegem. Over mijn eigen inzet als host ben ik minder tevreden: beide keren was ik best wel zenuwachtig, je wilt het toch goed doen. Als ik het terugluister vind ik dat ik totaal niet goed doorvraag. Dat ik overduidelijk een lijstje met vragen heb en die aan het afwerken ben, zonder een écht gesprek te voeren. Maar Bert en Frans vinden dat ik niet zo kritisch moet zijn, dat ze zich heel welkom voelden en vrij om te spreken. Dat ik vooral door moet gaan en de eerste afleveringen online moet zetten, want het concept is prachtig!
Ik vind het spannend, maar vooral ook erg leuk. Veel energie krijg ik van het enthousiasme van iedereen om mij heen op dit idee van de “Feyenoord BoekenCast”. Ik trek de stoute schoenen aan en benader nu ook een schrijver van een Feyenoord-boek. Even later neem ik met Constantijn Hoffscholte aflevering 3 op en spreken we over de vele spitsen die bij Feyenoord hebben gevoetbald. Het concept breidt zich hiermee uit, de gasten vonden het een fijn gesprek en het gemiddeld aantal luisteraars nadert dan al de 200. Toch wringt er iets voor mijn gevoel.
Eeuwige twijfel
Je eigen stem horen is heel vreemd, ik kan daar gewoon niet aan wennen. Maar omdat ik ook de “show notes” moet schrijven (dat is de tekst die je in jouw podcast-app bij de aflevering leest), is bepaalde stukken terugluisteren écht wel nodig. Twijfels spoken door mijn hoofd, ik zie punten voor verbetering. Hoe introduceer je een gast op een goede manier? Is het leuk om een aantal vaste vragen te hebben of gaat dat juist eentonig worden? Is 20 minuten per aflevering niet veel te lang, wordt er niet te veel geouwehoerd?
Het host zijn in een podcast is echt een vak apart, het is gewoon ontzettend moeilijk. Ik wist dat al, maar ervaar het nu zelf in de praktijk. Het is mijn doel om er iedere aflevering weer iets beter in te worden. Toch blijf ik me druk maken om bepaalde dingen, wil ik sneller vooruitgang zien. Geef ik de gast niet veel te veel de ruimte, moet ik meer de leiding nemen in het gesprek? Gaan supporters zich überhaupt wel aanmelden om mee te doen of stokt het na 5 afleveringen? Moet ik al overgaan tot de aanschaf van een goede (maar dure) podcastmicrofoon? Wat als corona voorbij is, hebben mensen dan nog wel zin in een podcast over Feyenoord en boeken?
Veel geleerd
Met al dit soort vragen ben ik aan de slag gegaan en zal dat ook blijven doen. Echt ontzettend veel heb ik geleerd van het maken van de Feyenoord BoekenCast en nog steeds leer ik iedere aflevering weer bij hoe ik deze Feyenoord-podcast beter, leuker of mooier kan maken. Ik ontmoet dus niet alleen bijzondere Feyenoord-supporters en -schrijvers, maar kan ook qua creativiteit mijn energie kwijt.
Omdat ik merk dat er meer supporters met creatieve ideeën rondlopen, maar soms net die stap niet durven te nemen om die ideeën uit te gaan voeren (zonde!), plaats ik binnenkort een aantal momenten uit de BoekenCast afleveringen 1 t/m 16 waar ik heel bewust van heb geleerd. Zodat die creatievelingen die het nu nog spannend vinden om iets op te starten, zien dat foutjes maken en het continu blijven verbeteren er bij horen!
PS. Soms zijn er dingen, die je écht nooit meer wilt laten gebeuren. Eén van mijn grootste leerpunten hoor je (helaas) in aflevering 16, die dinsdag 15 december 2020 online komt.